Godszegen lieve broeders en zusters,
Ik wil graag mijn getuigenis met jullie delen. Als moeder kan je soms door heel wat ellende gaan, als het gaat om je kind(eren).
Met mijn oudste zoon heb ik een vervelende periode gehad op de basisschool. Ik kreeg veel klachten over hem en ik moest vaak naar school. Dit begon al in groep 2. In groep 4 was het dramatisch geworden. De leiding van zijn school vond dat ze niet met hem konden omgaan. Hij was te druk en hij kwam niet tot leren. Na diverse gesprekken met de juf werd ik uitgenodigd om aanwezig te zijn in een groot overleg met verschillende disciplines betreffende hun oordeel over mijn zoon. Ik merkte dat ik dit erg vervelend vond, maar dat ik mijn zoon ook negatief begon te zien.
Ik begon hulp te zoeken voor mezelf en voor hem. Een zuster van de gemeente wees mij erop, dat er niks mis was met mijn zoon en haalde voorbeelden aan om dit aan te tonen. Ik had gevraagd als ze voor mijn zoon wilden bidden in een gebedsgroep en als er een oproep werd gedaan tijdens de dienst voor gebed, dan stonden wij in de rij.
Mijn kind zou ADHD hebben en moest naar speciaal onderwijs. Bij dit speciaal onderwijs zou er aandacht zijn voor kinderen met ADHD. Nadat mijn zoon voor onderzoek was geweest en ik schriftelijk bewijs had van een overheidsinstelling dat hij geen ADHD had, begon mijn volgende strijd. Mijn kind had geen ADHD, dus zou je denken dat hij weer regulier onderwijs kon volgen. Niks was minder waar. De school vertelde mij, toen ik met mijn schriftelijk bewijs kwam, dat ze ‘handelingsverlegen’ waren. Dit betekent dat ze niet verder met ons wilde op die school. Ik was kapot van verdriet en ging op zoek naar een school voor speciaal onderwijs èn een school voor regulier onderwijs. Mijn zoon was te goed voor speciaal onderwijs, omdat er geen diagnose was volgens hun. Ze wilden hem daarom niet aannemen. Maar omdat wij toch wel een dossier op zijn school hadden opgebouwd, wilde regulier onderwijs hem ook niet aannemen. Het dossier was dusdanig negatief, dat geen enkele school hem durfde aan te nemen. Ergens in deze periode kwam ik erachter dat ik 20 weken zwanger was. De gynaecoloog had mij eerder gezegd dat ik geen kinderen meer kon krijgen. Het had een vreugdevol moment moeten zijn, maar de situatie met mijn oudste zoon overschaduwde mijn hele leven. Dit is ook een getuigenis wat ik laat voor een andere keer om te vertellen… Ik liep dus hoogzwanger alle scholen af, om een plekje te krijgen voor mijn zoon. Ondertussen kreeg mijn zoon al de negatieve uitslagen en teleurstellingen door en weigerde naar school te gaan. Ik kreeg te maken met leerplicht. Ik wist het toen echt niet meer, het voelde net alsof ik had gefaald als moeder. Ik riep het uit naar God: “waar bent U!” Een donkere periode in mijn leven. Ik had gelukkig een aantal zusters, die mij regelmatig belden en met mij baden. Ze bemoedigden mij aan, ook als ik niet wilde bidden of ik niet meer wist wat ik moest bidden. We hebben onophoudelijk gebeden, maar ook gevast en er kwam een doorbraak. GOD KOMT ALTIJD OPTIJD!
Mijn zoon had geen ADHD. Voor het nieuwe schooljaar hadden wij een nieuwe school. Het dossier dat was opgebouwd en was doorgestuurd is nooit aangekomen, waardoor mijn zoon een tweede kans kreeg en ik kreeg kwijtschelding van de boete van 500 euro, welke mij was opgelegd door leerplicht. De nieuwe school heeft mijn zoon als een hulpvaardige, sociale en aardige jonge man ervaren. Zo staat het in het rapport van groep 8. Mijn zoon gaat nu naar het VMBO en ik ben super trots op hem. Ik wil je bemoedigen: Blijf bidden voor je kinderen, hoe moeilijk het ook is. God verhoort elk gebed. Ik wilde altijd gelijk resultaat zien als ik gebeden had, maar soms moet je geduld hebben. Ik heb drie jaar ellende gehad, maar GOD heeft ons nooit in de steek gelaten! God doet alles op zijn tijd. Blijf bidden, Hem danken en vertrouw erop dat Hij het zal doen. We dienen een levende God en Hij zal zijn kinderen nooit meer geven dan we kunnen dragen. De bijbelteksten die mij in deze tijd hebben geholpen en nog steeds helpen zijn:
Wees altijd blij. Bid zonder ophouden. Dank God altijd, wat er ook gebeurt. Want dat is wat God van jullie wil nu jullie bij Jezus horen. 1Tessalonicenzen 5:16-18 BB
Maak je geen zorgen, maar vraag God alles wat je nodig hebt. Bid tot God, wat er ook gebeurt. En dank Hem altijd. Dan zal God zijn vrede aan jullie geven, Dat is een vrede die geen mens ooit gekend heeft. Die vrede zal jullie gevoel en jullie gedachten beschermen tegen al het kwaad. Want jullie horen bij Jezus Christus. Filippenzen 4:6-7 BGT
Blessings,
Saskia Bispham
